Moeder Janine
Ik vind dit zo zwaar. Ik weet gewoon niet waar ik goed aan doe. Sinds mijn ex-man twee jaar geleden een beroerte heeft gehad, sta ik er alleen voor. Ik wil zo graag dat Eva gelukkig is en dat ze zichzelf niet zoveel pijn doet.

Ze zeggen dat het dementie is. Maar is ze daar niet wat jong voor? Ik denk wel dat ze in de nieuwe woning beter aansluiten bij haar behoeften en wensen.

Gedragskundige Ralf
Eva is drie maanden geleden bij ons komen wonen. We bieden binnen deze woning dagbesteding aan en het tempo ligt laag. De nadruk ligt op contact en we sluiten aan bij wat de cliënt op dat moment aankan. Eva kwam binnen met de diagnose dementie en we zien dat ze bij ons helemaal opbloeit.

Haar onrust is afgenomen, ze verwondt zichzelf niet meer en ze maakt zelfs weer stappen in haar ontwikkeling. Ze doet actief mee bij de dagbesteding en heeft verschillende vaardigheden geleerd, zoals koffie aanzetten en de was in de wasmand doen. Ik vraag me af of de diagnose niet te snel gesteld is omdat ze downsyndroom heeft.

Persoonlijk begeleider Marloes
Ik vond het erg spannend toen Eva bij ons kwam. Vooral de zelfverwonding was heel heftig. Ze beet telkens in haar arm. Daar moest ik wel even aan wennen. Al gauw merkte ik dat Eva’s onrust afnam door veel tijd te nemen en kalm aan te doen.

Omdat Eva dementie heeft, durfde ik niet zo goed iets nieuws te proberen, maar ze leek het wel te willen. Dus stapje voor stapje zijn we nieuwe dingen gaan doen. En wat denk je? Ze pakt het nog op ook. Volgens mij heeft ze geen dementie.