Maak kennis met Eva
Wie is Eva?
Eva is een vrouw van 41 met een ernstige verstandelijke beperking en downsyndroom. Haar leven wordt al jaren beheerst door zelfverwonding. De kleinste verandering leidt tot grote onrust, waarbij ze zichzelf ernstig verwondt.
Eva kan korte standaardzinnen zeggen. Als ze goed in haar vel zit, houdt ze van spelletjes, grapjes maken en op de grond spelen met haar speelgoed.
Eva’s familie en woonsituatie
Eva is enig kind. Toen ze 18 was, scheidden haar ouders, waarna de zelfverwonding begon. Eva bleef bij haar moeder wonen, maar toen ze ook naar haar moeder agressief werd, is ze op haar 26e naar een woongroep gegaan.
Eva is vanwege de onrust en zelfverwonding meerdere keren verhuisd. Vanaf haar 35e woonde ze in een woning met intensieve meerzorg, waardoor ze rustiger werd en zichzelf minder verwondde.
Hoe gaat het met Eva?
In de laatste twee jaar zagen begeleiders dat Eva’s onrust geleidelijk toenam. Eva kon minder goed tegen veranderingen, accepteerde vaste structuren niet meer en verwondde zichzelf weer vaker. Vroeger trok ze haren uit en bonkte ze met haar hoofd. Nu beet ze zichzelf vooral. Ook leek Eva regelmatig verward en het werd lastiger om goed met haar te communiceren.
Omdat Eva downsyndroom heeft, werd er bij de zorginstelling van uitgegaan dat deze veranderingen komen door beginnende dementie. Eva is daarom verhuisd naar een speciale woning voor cliënten met dementie.
Verder informatie over Eva
Eva is over het algemeen een gezonde vrouw. Er zijn gezondheidsproblemen bekend.
Twee jaar geleden heeft Eva’s vader een beroerte gehad en sindsdien komt hij veel minder vaak op bezoek. Wanneer hij er is, lukt het hem niet meer om bij Eva aan te sluiten.
Voor haar verhuizing woonde Eva in een groep cliënten met probleemgedrag. In de loop der tijd overleden een aantal bewoners. Er kwamen nieuwe cliënten die een stuk jonger waren dan Eva en veel onrust lieten zien. Eva ging niet meer naar dagbesteding en werd vaak vanuit haar kamer begeleid. Zo had ze geen last van de onrust van de nieuwe bewoners, dachten de begeleiders.
